می خوام بگم: دوسِت دارم! به پنجره ! به آسمون! به این شب ِ آینه دزد! به تک درخت ِ کوچه مون! می خوام بگم: دوسِت دارم! به تو! به اسم ِ نقطه چین! به گریه های بی هوا! به کولی ِ کوچه نشین! می خوام بگم: دوسِت دارم! به هر رفیق ُ نارفیق! به شاعرای بی غزل! به جنگلای بی حریق! میخوام بگم: دوسِت دارم! به قاتلم! به روزگار! به اون کسی که میندازه به گردنم طناب ِ دار!
دنیای ما عوض می شه، تنها با این جمله ی ناب: دوسِت دارم، دوسِت دارم، دوسِت دارم تو این عذاب!
می خوام بگم: دوسِت دارم! به بادبادک! به مدرسه! به ترکه ی خیس ِ انار، کنار ِ درس ِ هندسه! میخوام بگم: دوسِت دارم! به مرغ ِ عشق ِ بی قفس! به جغد ِ پیر ِ بد صدا! به نی زنای بی نفس! میخوام بگم: دوسِت دارم! به هر چی خوبه، هر چی بد! به خونه های کاگِلی! به سیبای توی سبد! می خوام بگم: دوسِت دارم! به بغض ِ تلخ ِ انتظار! به بدترین فصل ِ سفر! به آخرین سوتِ قطار!
دنیای ما عوض می شه، تنها با این جمله ی ناب: دوسِت دارم، دوسِت دارم، دوسِت دارم تو این عذاب! (یغما گلرویی)
برای تبریک آغاز بهاری دیگر از زندگیت ، ای همیشگی ترین ، هیچ واژه ی درخوری نیافتم جز:
دوستت دارم! درآنسوی مرزها ، در دوردست ترین فاصله ها ، در هر جای این دنیای پهناور که باشی...فرقی نمی کند ، مهم گرمای بودنت است که حتی از پس این همه فاصله هم حس اش می کنم!
تولدت مبارک ارغوانی ترین گل روی زمین...
|