برای سومین اجرا (ساعت 6) در شب دوم و آخر کنسرت رضا یزدانی در اریکه ایرانیان-تهران، مهمان VIP  رضا در بهترین جای سالن ، ردیف اول و درست روبروی خودش ، بودیم.

مثل همه برنامه های دیگر این کنسرت هم با حدود نیم ساعت تاخیر شروع شد. حسن این کنسرت نسبت به کنسرت قبلی رضا در تالار کشور این بود که اینبار همه به خاطر خود رضا آمده بودند نه به خاطر عصار و مدیری! و اینکه می دانستیم حداقل نیم بیشتر سالن کارهای رضا را می شناسند و با او هم آوا می شوند، بدون غرغر و بی حوصله گی!!فکر می کنم مسولین صدا و نور و تصویر از کارکنان خود اریکه بودند، هرچند بازی با دوربین خانم جوانی که از جلوی سن تصاویر را می گرفت و بیشتر مواقع تصاویر ارسالی او بر پرده پشتی قرار می گرفت ، جالب بود اما متاسفانه مثل دفعه قبل صدا اصلا خوب نبود- چیزی در حد افتضاح! اول فکر می کردیم به خاطر نشستن در جلوی سن و شدت صدای مانیتورها صدا را خوب نمی شنویم اما وقتی اعتراض های تماشاگران پشتی هم بلند شد و با طعنه، مکرر خواستار تشکر از مسوول صدا شدند ، فهمیدیم که باز هم در این کنسرت صدا بد است  و اشکال در جای نشستن ما نیست. حبیب رضایی ، کامبیز دیرباز و ملیکا شریفی نیا هم جزو مهمانانی بودند که در این سانس حضور داشتند و کلیپی که با اشکال فراوان و صدای بد در آنتراکت پخش شد ، ٱنها را از هجوم جمعیت برای امضا و عکس نجات داد!

اجرای خود رضا یزدانی هم در این کنسرت بهتر از دفعه قبلی بود به جز اواخر کار که سعی می کرد صدا و انرژی اش را برای سانس بعدی هم نگه دارد! در مجموع بیشتر کارهای شناخته شده اش و سه کار از آلبوم جدیدش را اجرا کرد و صدای تشویق مردم برای ترانه " چشام بسته است" نشان می داد که حواندن ترانه تیتراژ چقدر در شناخته شدن یک خواننده تاثیر دارد.بعد از اجرای کار زیبای "خلیج فارس هم در ساعت 8:25 دقیقه کار تمام شد و متاسفانه از " یغما گلرویی" عزیز و ترانه سرای این همه کار زیبای خوانده شده ، هیچ تشکری نشد!!!!

در نهایت باید از خود رضا یزدانی برای محبتش در ارسال بلیط و ساختن یک شب خاطره انگیز برای ما و در کنار ارغوان تشکرکنم!